Mantar nasıl yetiştirilir: Kültür mantarı yetiştiriciliği

Herkesin merakla beklediği yazı geldi; Mantar nasıl yetiştirilir. Yemeklerimizde kullandığımız mantarların lezzetli ve besleyici olarak değerli olmasından dolayı bugüne kadar pek çok Üçüncü Dünya ülkelerinde mantar yetiştiriciliği, nüfuslarını beslemek için önemli katkıda bulunmasına rağmen, göz ardı edildiği için üzüntü vericidir.

Biyolojik olarak konuşmak gerekirse, yeşil bitkilerden, demir, fosfor, potasyum ve kalsiyum gibi önemli minerallerden ve D vitamini dahil neredeyse tüm vitaminlerden daha kaliteli protein içerirler. Yenilebilir mantar özellikle B. ve B2 vitamini bakımından zengindir. Dahası, insanlarda sindirimi teşvik eden liflerin yanı sıra sağlığa uygun diğer unsurları da içerirler. Bazı mantarların yüzyıllar önce Avrupa’da ve Uzak Doğu’da şifa amaçlı kullanıldığı tesadüftür. Başka bir avantaj da, evde herhangi bir çaba göstermeden yetiştirilebilmesidir.

Hangi mantar türü yetiştirilmelidir?

Son 25 yılda birkaç çeşit yenilebilir mantar yetiştirildi. Aşağıdaki önemli nedenlerden ötürü, bazı Pleurotus suşları (pleurotus sp.) onlardan seçilmiştir.

• Pleurotus sp. “Birincil ayrışmalar”. Bunlar, karmaşık muameleye maruz kalmadan önce birçok tarımsal atık ürün üzerine yerleşebilirler.
• 25 ° ve 27 ° C arasındaki sıcaklık ve meyvelere duyarlı olmayan birkaç Pleurotus türü vardır. Sıcaklık bazen 10 ° C’nin altına düşse bile büyümeye devam ediyorlar.

• Çeşitli Pleurotus türleri için aynı kültür yöntemi kullanılabilir.

• İstiridye mantarlarının tadı nefistir, besin değeri yüksektir ve haşlanmış, kızartılmış, kızartılmış, kurutulmuş ve korunmuş haldedir

İstiridye (kayın) mantarı ekimi için kültür ortamı nasıl olmalı?

Bir çok selüloz, hemiselüloz ve lignin içeriyorsa hemen hemen her türlü tarımsal atık ürünü kompost olarak kullanılabilir. Örneğin buğday, çavdar, arpa veya pirinç saman, mısırın kurutulmuş sapları, ayçiçeği ve darı, kakao kabuğu ve kahve çekirdeği kabuğu, fıstık çekirdeği ve çekirdek kabuğu, tütün sapları, pamuk yaprakları ve sapları ve daha pek çoğu. Tarımsal atık ne olursa olsun, iyi kurutulmuş ve sağlıklı olması önemlidir. Çürümüş, küflü veya çürük olmamalıdır; çünkü İstiridye mantarları bu materyalde zorlukla yetişebilir.

Mantar yetiştiriciliğinde neler gerekli

Kompost , Pleurotus ekimi için de ön işleme tabi tutulmalıdır; Basit olsa da. Bunun için su depolanabilen bir kap gereklidir. Konteynerin yaptığı şey fark etmez. Sızdırmaz değilse, kalın plastik kaplama ile astarlanır. Bununla birlikte, kabın en az 60 cm derinliğinde olması önemlidir. Tavsiye edebileceğimiz en basit çözüm, zeminde 60 cm’lik derin bir delik kazmak ve plastik kaplama ile birleştirmektir.

Mantar nasıl yetiştirilir?

Su kabının büyüklüğü, mantar kültürünün ne kadar büyük olduğuna bağlıdır; Başka bir deyişle, bir defada ne kadar substratın muamele edilmesi gerekecektir. Hane halkı ihtiyaçlarını karşılamak için mikro yetiştirme için 100 ile 2001 arasında kapasiteye sahip bir kap yeterlidir. Büyük Pleurotus kültürleri 5-10 m²’lik kaplara ihtiyaç duyacaktır.

Su kabının, kabın içine sığan sağlam bir kapağı olmalıdır (bkz. Şekil 2). Kapak, alt tabakayı su kabına bastırmaya yardımcı olur. Bununla birlikte, alt katman sudan daha hafif olduğu ve yüzeye yüzdüğü için, kapağın ağırlığı tartılmalıdır. Bu amaçla ağır taşlar, hurda demir veya benzerleri uygundur.

Uzun olan tarımsal atık ürünler (saman, saplar) Pleurotus ekimi için kullanılmadan önce 3-6 cm uzunluğunda parçalar halinde kesilirse son derece yararlıdır. Alt tabakaların blokları, küçük parçalara bölünen malzemeden çok daha kolaylıkla yapılabilir. Saman bıçağı, saman ve sapları kesmek için kullanılacak en iyi araçtır.

Pleurotus ekimi için uygun olan diğer tarımsal atıklar (kahve çekirdeği fıstığı kabukları ve kakao kabuğu, yerfıstığı kabuğu, vb.) Ön işleme tabi tutulmadan kullanılabilir.

Yüzey işlemden sonra depolamak için şeffaf, güçlü plastik torbalar gereklidir. En iyi çuvallar dolduğunda 30 ila 40 cm çapında olanlar; Başka bir deyişle düz olarak döşenecek olursak, bunlar 50 ila 60 cm genişliğindedir. Düzleştirildiğinde çuvallar 100-150 cm arasında olmalıdır. Bu boyuttaki torbalar yaklaşık 20-30 kg kompost tutacaktır (Şekil 2’deki gibi).

Mantar yetiştirirken uygulanacak işlemler

İlk olarak, su kabı kompost ile doldurulmuş dörtte üçüdür. Burada, malzemeyi küçük parçalara ayırmanın avantajı, uzun süren saman veya sapların konteyner içine doldurulabileceği şekilde, bu malzemenin yaklaşık iki katı kadar açıktır.

Kapak, daha sonra, taban malzemesi hala kuruyorken kabın içine yerleştirilir. Kapak daha sonra ağırlıkları eşit olarak dağıtılarak tartılır.

Su şimdi su seviyesi kapağın yaklaşık 10 cm üzerinde olana kadar kabın içine doldurulmuştur. Bunu yaparken, ağırlık yüzeyi üzerinde bir göz tutulmalıdır, çünkü alt tabaka malzemesi yüzdürür ve kapak yeterince eşit dağılmıyorsa yükselir.

Suyu seçici bir fungisit ekliyor. Bu kalıp önler, ancak Pleurotus büyümesini engellemez. Bu kalıp inhibe edici etki, Pleurotus’un ilk büyüme evresinde büyük bir avantajdır. Pleurotus tarafından yerleşene kadar rakipleri alt tabakadan uzak tutuyor. Fungisit daha sonra ayrıştığında, Pleurotus meyve cisimlerinde kalıntılar bulunmayacaktır.

Deneyimlerimize göre, Du Pont’un Benomyl (Benlate) bu amaç için çok uygundur. Gerekli konsantrasyon 100 – 150 ppm; Başka bir deyişle, 1001 su için Benomyl’in 10 ila 15 9’una ihtiyaç vardır. İlk olarak, Benomyl’in yaklaşık üç ya da dört litre suya ihtiyacı olan bir süspansiyon (karışım) hazırlanması ve daha sonra gerekli su seviyesine ulaşılmadan önce tüm süspansiyonun bir an önce su kabına dökülmesi gerekir. Benomyl tozu, topaklar oluşturacağı ve daha sonra eşit olarak dağıtılamayacağı için doğrudan su kabına dökülememelidir.

Aşağıdaki sürede alt tabakanın su altında kalması son derece önemlidir. Pleurotus yetiştiriciliği için iyi bir kültür ancak bu şekilde tarımsal atık ürünlerden yapılabilir. Su altında yarı anaerobik fermantasyon gerçekleşir. Bu, ilgili bakterilerin çoğunun oksijensiz olarak hareket ettiği bir süreçtir. Dahası, alt katta bulunan, ekili yenilebilir mantarın büyümesini engelleyen hayvan zararlıları su altında öldürüldü.

Fermantasyon süre boyunca devam eder, kompost bütün zaman boyunca su altında kalır.

Fermentasyona başlandıktan iki gün sonra su seviyesi tekrar kontrol edilir. Alt tabaka bu arada bir sürü su absorbe edeceğinden, su seviyesi düşmüş olacak ve alt katman parçalar halinde suyun dışına çıkabilir. Eğer öyleyse seviyeyi orijinal durumuna getirmek için derhal su dökülmelidir. Bununla birlikte Benomyl’in başka bir eklenmesi gerekli değildir.

Su kalitesinin fermantasyon süreci üzerinde herhangi bir etkisi olduğuna dair bir kanıt bulunmamaktadır. Şimdiye dek yapılan deneyimler, herhangi bir suyun uygun olduğunu göstermiştir. Sıcaklık, 8 ° – 28 ° C arasında değişen sıcaklıklarda sorunsuz çalışan fermantasyon süreci üzerinde çok az etkiye sahiptir.

Mantar kompostu tohumlama (miselleme) aşaması

On gün sonra su ya boşaltılır ya da substrat kaptan çıkarılır. Artık çok kokuyor, ancak bu koku bir ya da iki gün sonra kayboluyor.

Artık substratın bir başka gün için bekletilmesine izin verilir, böylece aşırı su süzülebilir. Hafif eğimli bir zemine serilmiş olan temiz plastik kaplamaya yaymak en iyisidir. Daha sonra alt kat aşılanır. Aşılama, Pleurotus mantarının alt katta yığılmasını ve daha sonra eşit olarak karıştırılmasını içerir.

Mantar tohumu (Misel) üretimi nasıl yapılır

Birisi “mantar çekirdeği” olarak da adlandırılan yumurtlama, saf bir Pleurotus mantar kültürüdür. Genellikle steril bir buğday yatağında üretilir. Çavdar veya darı. Mantar yetiştiricileri, tarıma elverişli çiftçiler tohum almak gibi yumurtaları satın alırlar.

Gelişmekte olan ülkelerdeki mantar yetiştiricilerinin en büyük problemi yüksek kaliteli mantar üretiminin sağlanmasıdır. Birkaç istisna dışında Avrupa’dan veya Amerika’dan yumurtlamak, hem çok pahalı hem de güvenilmez olabilir. Bu sebeple mantar yetiştiriciliği, yenilebilir mantar yetiştiriciliği yapmak isteyen her ülkede yetiştirilmelidir.

Mantar üretimi yumurtlamak çok karmaşık bir teknik değil, steril bir ortamda çalışmak zorundayız. Bu steril çevreler yalnızca bazı teknik ve mimari ön şartların olduğu yerde bulunur ve mantar üreticileri bu nedenle yumurtlayan üreticiler olarak nitelendirilmez. Bununla birlikte, her ülkenin uygun odaları ve araçları olan bir üniversitesi bulunmaktadır. Mantar yumurtlaması üretimi bu nedenle öncelikle bir üniversitede yapılmalıdır. Üniversite personeli, bilimsel bir eğitimle, hızlı üretim tekniğini öğrenecek. Üreticilere yumurtlayan mantar satarak, ya da üniversite kârlı bir gelir kaynağı bile açabilir.

Gelişmekte olan ülkelerde yenilebilir mantar yetiştiriciliğinin önündeki engelleri kaldırmak için, know-how’ın transferiyle memnuniyetle yardımcı olacağız.

Gerekli tohum (misel) miktarı

Ama şimdi büyüyen Pleurotus’a döndü. Gerekli yumurtlama miktarı, nemli alt tabakanın ağırlığının yüzde üçüne denk gelmektedir; Başka bir deyişle, 100 kg yüzey için 3 kg yumurtlama kullanılır. Çoğu durumda, zemini tartmak imkansızdır ve bu nedenle ağırlığı sadece tahmini olarak hesaplanır. Yoğunluğa göre, bir metreküp mayalanmış, nemli bir tabaka 300-400 kg arasında ağırlığa sahiptir. Bu kılavuz, tahminlerin neredeyse doğru yapılmasına yardımcı olmalıdır. Buna ek olarak, burada toplam ağırlığın üçte birine eşit miktarda yumurtlamanın iyi bir ortalama değer olduğunu belirtmek gerekir.

Toplam ağırlığın yüzde ikisi zaten yeterlidir ve toplam ağırlığın dörtte birine kadar spawn eklemek yanlış değildir. Dolayısıyla, substratın ağırlığının% 20-30’u arasında olduğundan fazla tahmin etmemesi veya fazla tahmin etmesi önemsizdir.

Miseli çuvallara paketleme

Bir yumurta, en iyi şekilde bir kürek veya çatal kullanılarak yapılır, yüzeyde eşit şekilde karıştırılır, şeffaf plastik torbalara doldurulur. Bununla birlikte, bunların önce delikler olması gerekir. Çuvallar örneğin ahşap bir tahta üzerine döşenir ve delikler bir delgeçle delinir. Delikler 1 cm ila 1.5 cm genişliğinde ve birbirlerinden yaklaşık 20 cm uzaklıkta olmalıdır. Deliklerin çuvalların üzerine yerleştirilmesi gerektiği şekli Şekil 2’de gösterilmektedir. 2. Görüleceği üzere, çuvalın üst üçte birinde deliksiz değildir. Her çuvala yaklaşık 24 delik açılır.

İnoküle edilmiş tabaka artık delikli çuvallara doldurulur ve çuvallar sıkıca ve eşit bir şekilde doldurulacak şekilde sıkıştırılır. Torbalar, hala oldukça rahat şekilde bağlanabilmeleri için doldurulmuştur. Çuvallar sıkıca bağlanır, böylece tabaka alt tabakayı olabildiğince sıkıca kaplar.

Tabaka ile alt tabaka arasında boşlukların oluşmasını önlemek önemlidir. Yine de boşluklar oluşursa, tam çuval daha düşük bir yükseklikten birkaç kez zemine düşer ve alt kat daha eşit bir şekilde yayılır. Çuval daha sonra sıkıca bir kez daha bağlanır.

Misel sarma aşaması

Çoğu iş, aşılanmış kompost çuvalların içine doldurulduktan sonra yapılmıştır. Kolonizasyon safhası başlar, burada yumurtadan başlayarak Pleurotus mantarının ince beyaz ipleri (miselyum) yavaş yavaş tüm kompost çöker. Mantar kültürünün hiç bir özen gerektirmeyen kolonizasyon safhası için yaklaşık üç hafta gereklidir. İzlenmesi gereken tek şey, sıcaklıktır. Kolonizasyon safhasında, kompostun sıcaklığı 23 ° C ve 31 ° C’yi geçmemelidir. Eğer alt katmandaki sıcaklık daha uzun bir süre 33 ° C ve 35 ° C’ye yükselirse, istiridye mantar ipliklerinin öleceğini beklemek zorunda kalabilirsiniz. Burada, hızla büyüyen Pleurotus miselyumun kendisinin, sömürgeleştirme evresinin başlangıcından yaklaşık yedi ila on gün sonra, kompost sıcaklığında belirli bir artış meydana getireceği belirtilmelidir.

Wheter açık havada veya barınakta tutulduğu zaman, kolonizasyon safhasında kompost çuvalları, 25 ° C’lik bir maksimum hava sıcaklığında tutulmalıdır. Bunların birbirinin üstüne ya da birbirine çok yakın olmamalıdır. Bunun yerine, havanın etraflarında rahatça dolaşımda bulunmasını sağlamalıdır. Bu kural kolonizasyon safhasında saklanırsa, kompost hiç ısınmaz.

Mantar hasadı nasıl yapılır?

Üç hafta sonra kompost, Pleurotus mantarının yaygın, kalın miselyumunun bir sonucu olarak beyaza dönüşür. Bundan sonra, ilk küçük meyve-vücut tomurcuğu plastik çuvalların deliklerinde görülür. Sıcaklığa göre, bunlar büyük, 5-10 gün arasında yetişen cesetlerin hasat edilmiş olgun kümelerine dönüşür.

Bu süre zarfında, alt tabaka çuvalları açık havada veya barınakta gölgeli bir yerde bulunmak en iyisidir. Çoğu mantarın nemli, gölgeli yerlerde doğal olarak yetiştiği veya yağmurdan sonra ortaya çıktığı unutulmamalıdır. Bu kural Pleurotus için de geçerlidir. Optimum mantar büyümesi, yalnızca gölge ve yeterli nemin sağlandığı bir kültürde başarılabilir. Bu koşullar göz önüne alındığında, sıcaklıklar bazen zaman zaman 30 ° C’ye yükselebilir (kompost artık bu fazda aktif değildir), hatta birkaç kez tekrar tekrar 10 ° C’nin altına düşebilir.

Bu mantar büyümesini bozmaz; Düşük sıcaklıklarda büyüme yavaşlar. Bununla birlikte, hava kuru ise, küçük meyve-vücut tomurcukları kendiliğinden kurutulabilir. Orada her gün bir veya iki kez çuvallara su ile hafifçe püskürmelidir. Son olarak, Pleurotus’un ışığa ihtiyacı olduğu için alt kat torbalarını hiçbir zaman karanlık bir yerde depolamamanız önemlidir. Işık olmadan, yalnızca deforme olmuş meyve cisimleri büyür veya hiç yetmez.

Kümesteki meyve cisimlerinin çoğu kenarı aşağıya değil daha fazla veya daha az yatay olduğunda Pleurotus mantarları substrattan hasat edilmelidir. Hasat için tüm meyve-vücut kümesi torbadan ayrılır. Mantar sığ yemekler gibi görünüyorsa, meyve cisimlerinin kenarları yukarıya doğru bakıyorsa, o zaman aşırı olgunlaşırlar. Yakında duygusuzlaşacaklar ve yavaş yavaş çürümeye başlayacak.

Sekiz ila on iki hafta içinde yeni meyve cisimleri yeniden oluşacak. Toplam verim, çuval başına üç ila dört kilo arasında değişebilir. Sonunda, mantar yetişmesi durur, çünkü kompost az ya da çok yorulmuştur. Kültür artık artık kullanılmıyor. Harcanmış Pleurotus substratının tek kullanımı, basit tahıl samanından en azından daha iyi bir organik gübre olduğu ekilebilir toprağın gevşetilmesi içindir.

Kaynak: Jan Lelley

Yorumlar

Yorum